تصویر به عنوان بخش مهمیاز یک اثر هنری، همواره مورد نیاز یک طراح گرافیک است. وقتی تصویرسازی جوابگوی مستندات نیست، طراح به عکس رجوع میکند. واضح است که در هر شاخه از گرافیک، عکس به اقتضای کاربردش اهمیت دارد.
عکس یا یک المان تصویری میتواند جنبه نشانه شناسی، زیبایی شناسی یا دکوراتیو داشته باشد، اما در گرافیک مطبوعاتی نمیتوان از کاربرد تصویر به عنوان هدایتگر و روایتگر چشمپوشی کرد.
چه بسا که این کاربرد تصاویر به حوزه طراحی پوستر هم راه پیدا کرده و طراح با شکل دادن به فرم کلی اثر و فضاسازی از طریق صفحه آرایی، حس آمیزی و برقراری ارتباط اولیه را ممکن میسازد و با وجود تصاویر مستند به اثبات خود میپردازد. اینجاست که نقش عکاس خبری یا منبع تهیه عکس بارز میشود.
از سالها پیش به دلیل محدودیت طراح، تهیه عکس به آژانسهای عکاسی سپرده شده و آژانسهای عکاسی به مثابه واسطههای هنری به تامین منابع تصویری میپردازند.
آژانس عکاسی، سازمانی است که با رسانههای تصویری در ارتباط بوده و وظیفه تامین تصاویر و حفظ حقوق عکس و عکاس را بر عهده دارد.
از معروفترین آژانسهای عکس میتوان مگنوم، لایف، آسوشیتدپرس و نشنال جئوگرافی را نام برد. در ایران هم اکنون، خبرگزاریهای ایسنا و مهر از جمله آژانسهای فعال در این زمینه به شمار میرود.
از معروفترین آژانسهای عکس میتوان مگنوم، لایف، آسوشیتدپرس و نشنال جئوگرافی را نام برد. در ایران هم اکنون، خبرگزاریهای ایسنا و مهر از جمله آژانسهای فعال در این زمینه به شمار میرود.
نحوه کار عکاسان با آژانسها به سه شیوه رایج است:
۱- عکاسانی که در استخدام دایم یک آژانسها هستند و فعالیت میکنند. یعنی به صورت ماهیانه حقوق دریافت میکنند، مانند لایف.
۲- عکاسانی که با فروش عکسهای خود به آژانس، با آنها همکاری میکنند، مانند مگنوم.
۳- عکاسانی که به صورت موضوعی با آژانسهای خاص همکاری میکنند، مانند آژانس اسپرت یا نشنال جئوگرافی.
۱- عکاسانی که در استخدام دایم یک آژانسها هستند و فعالیت میکنند. یعنی به صورت ماهیانه حقوق دریافت میکنند، مانند لایف.
۲- عکاسانی که با فروش عکسهای خود به آژانس، با آنها همکاری میکنند، مانند مگنوم.
۳- عکاسانی که به صورت موضوعی با آژانسهای خاص همکاری میکنند، مانند آژانس اسپرت یا نشنال جئوگرافی.
در هر صورت یک آژانس عکس موظف است تا حقوق عکاس و عکس را تامین کند و از انتشار عکس بدون هماهنگی جلوگیری کند و با هر بار چاپ عکس، مبلغی را به عکاس بپردازد. بدیهی است که این مقوله در هر آژانس عکس، متفاوت است.
شکلگیری اولین آژانسهای عکس:
با توجه به پیوند همیشگی هنر با سیاست و حوادث اجتماعی، جنگ شکلدهنده اولین آژانسهای عکاسی محسوب میشود. در سالهای ۵ – ۱۸۶۱ ماتیو برادی، از بیست عکاس برای ثبت صحنههای جنگ دعوت به همکاری کرد. در حالی که در این زمان، نشر مجلات تصویری رونق نداشت، تصاویر ثبت شده توسط عکاسان برادی به صورت پوستر چاپ میشد و به فروش میرفت.
در سال ۱۹۰۰ در سن پترزبوگ روسیه، آژانس عکس بولا گامیفراتر از برادی نهاد و توانست منبع تامین تصاویر نشریات روسیه و شرق اروپا باشد تا از این طریق اخبار جنگ ژاپن و روسیه را در اروپا و شرق انعکاس دهد. کارل بولا و پس از او پسرانش، نخستین قوانین آژانسهای عکاسی را پایهگذاری کردند.
آژانس بولا به خاطر شرایط سخت جنگ، مدت زیادی به حیات خود ادامه نداد، اما توانست سنتهای خود را تا مرزهای آلمان پیش برد و در ۱۹۱۸ سرآغاز فعالیت آژانسهای فراوانی در آلمان شود.
در خلال این سالها، آژانس مگنوم و لایف به دلیل پوشش خبری بسیار قوی و ارائه قوانین جدید برای حمایت از حقوق عکاس، مطرحترین آژانسها بود.
آژانس مگنوم با جنگ جهانی دوم به شهرت رسید و با حضور گروهی از بهترین عکاسان سالهای ۱۹۴۷ به دو دهه ثبت دقیق جنگ در سراسر جهان پرداخت.
رابرت کاپا مسئول عکاسی از آمریکا و اسپانیا بود وهانری کارتیه برسون هند را پوشش میداد. راجر در آفریقا به سر میبرد و چیم سیمور هم در اروپا فعالیت میکرد. از عکاسان مطرحی که در مگنوم پررش یافت، میتوان جیمز نچوی را نام برد.
آژانسها به عنوان منابع کمکی طراحان گرافیک، مکمل اصلی رسانهها و گرافیک مطبوعاتی بودند و به این واسطه قابلیت ظهور مییافتند و متقابلا بر یکدیگر تاثیر میگذاشتند و این ارتباطات تا امروز ادامه داشته و دارد.
با توجه به پیوند همیشگی هنر با سیاست و حوادث اجتماعی، جنگ شکلدهنده اولین آژانسهای عکاسی محسوب میشود. در سالهای ۵ – ۱۸۶۱ ماتیو برادی، از بیست عکاس برای ثبت صحنههای جنگ دعوت به همکاری کرد. در حالی که در این زمان، نشر مجلات تصویری رونق نداشت، تصاویر ثبت شده توسط عکاسان برادی به صورت پوستر چاپ میشد و به فروش میرفت.
در سال ۱۹۰۰ در سن پترزبوگ روسیه، آژانس عکس بولا گامیفراتر از برادی نهاد و توانست منبع تامین تصاویر نشریات روسیه و شرق اروپا باشد تا از این طریق اخبار جنگ ژاپن و روسیه را در اروپا و شرق انعکاس دهد. کارل بولا و پس از او پسرانش، نخستین قوانین آژانسهای عکاسی را پایهگذاری کردند.
آژانس بولا به خاطر شرایط سخت جنگ، مدت زیادی به حیات خود ادامه نداد، اما توانست سنتهای خود را تا مرزهای آلمان پیش برد و در ۱۹۱۸ سرآغاز فعالیت آژانسهای فراوانی در آلمان شود.
در خلال این سالها، آژانس مگنوم و لایف به دلیل پوشش خبری بسیار قوی و ارائه قوانین جدید برای حمایت از حقوق عکاس، مطرحترین آژانسها بود.
آژانس مگنوم با جنگ جهانی دوم به شهرت رسید و با حضور گروهی از بهترین عکاسان سالهای ۱۹۴۷ به دو دهه ثبت دقیق جنگ در سراسر جهان پرداخت.
رابرت کاپا مسئول عکاسی از آمریکا و اسپانیا بود وهانری کارتیه برسون هند را پوشش میداد. راجر در آفریقا به سر میبرد و چیم سیمور هم در اروپا فعالیت میکرد. از عکاسان مطرحی که در مگنوم پررش یافت، میتوان جیمز نچوی را نام برد.
آژانسها به عنوان منابع کمکی طراحان گرافیک، مکمل اصلی رسانهها و گرافیک مطبوعاتی بودند و به این واسطه قابلیت ظهور مییافتند و متقابلا بر یکدیگر تاثیر میگذاشتند و این ارتباطات تا امروز ادامه داشته و دارد.
در بیشتر کشورها قوانین اولیه این آژانسها ثبت شده و با قدرت در حال اجراست. مقولهای که متاسفانه در کشور ما نادیده گرفته میشود.
از آنجایی که در ایران، از حقوق عکاس هیچ حمایتی نمیشود، بیشتر طراحان گرافیک به جای ارتباط با آژانسهای عکس، تصاویر مورد نیاز خود را کاملا شخصی تامین کنند.
ارتباط طراحان با آژانسهای عکس گامیمهم در حفظ جایگاه شغلی عکاسان و حفظ حقوق عکاسان است و بازتاب آن در آثار گرافیکی، موجب هویتبخشی و شکل دادن به مجموعه آثار یک عکاس یا آژانس عکاسی میشود.
امید است در آینده نزدیک، این ارتباط حرفهای، جایگزین دانلود و جستجوی اتفاقی عکس در اینترنت، از سوی طراحان گرافیک بشود.
منبع: رسم
نویسنده: فرانک میرزاحسینی
دسامبر 8, 2011
از اینکه با سایت عکسبردار آشنا شدم خوشحالم.به خاطر اطلاعات خوبتون ممنونم.